วันนี้ วันศุกร์ที่ 28 ก.ย.2555 หลายคนที่เคยทำงานร่วมกันใน TMAC เตรียมเก็บของคืนบ้านพัก ทยอยเดินทางกลับหน่วยงานต้นสังกัดของตัวเองเพราะอีก 2 วันก็จะต้องกลับไปทำงานที่เดิมแล้วเพราะหมดปีงบประมาณ ที่เป็นเช่นนี้ เพราะ TMAC เป็นหน่วยเฉพาะกิจที่ตั้งขึ้น ไม่มีอัตรากำลังพลที่แน่นอน คนที่มาทำงานที่นี่จะมีคำสั่งช่วยราชการปีต่อปีไป พอสิ้นปีงบประมาณก็ต้องพิจารณากันใหม่
 |
| พ.อ.ณรงค์ฤทธิ์ สุวรรณบุบผา |
หลายคนก็อยากกลับ...
หลายคนก็ต้องกลับ...เพราะยังมีอีกหลายคนที่อยากมา....
และหลายคนก็อยากให้กลับ....แต่ก็ยังคงอยู่....
ผมมาทำงานที่นี้ ตั้งแต่ปลายเดือน มี.ค.2555 จนถึงวันนี้ก็ 6 เดือนกว่า โชคดี..ที่ผู้บังคับบัญชายังให้โอกาสผมทำงานที่นี่ต่ออีก 1 ปีในปีงบประมาณ 2556 ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่า ผมจะอยู่ในส่วนไหนของ TMAC เพราะหัวหน้า TMAC ก็ย้ายมาใหม่เหมือนกัน จึงต้องรอท่านพิจารณาก่อน
ในส่วนประสานการปฎิบัติและประเมินผลที่ผมทำงานอยู่ มีเพื่อนร่วมงานที่ต้องกลับไป 3 คน คนแรกคือ พ.อ.ณรงค์ฤทธิ์ สุวรรณบุบผา ซึ่งเป็นเพื่อนเตรียมทหารและนายร้อย จปร.รุ่นเดียวกับผม ท่านลาออกจากราชการก่อนกำหนดเพราะท่านเบื่อความไม่เป็นธรรมในระบบราชการ ท่านเป็นผู้ที่มีความรู้และประสบการณ์ด้านทุ่นระเบิดสูงมาก น่าเสียดายที่กองทัพไทยต้องเสียคนเช่นนี้ไป แต่คิดว่าท่านคงไปไหนไม่ไกลจากเรื่องราวของทุ่นระเบิด ทราบข่าวว่าท่านได้รับการทาบทามไปเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทุ่นระเบิดให้กับองค์กรเอกชนแห่งหนึ่ง
 |
| ร.ท.บุญสวน คำเต็ม |
พอถึงวันจันทร์ที่ 1 ต.ค.2555 ผมคงได้พบเพื่อนร่วมงานหน้าใหม่ๆ อีกหลายท่าน แต่ก็คงต้องอยู่ในช่วงเรียนรู้และการสอนงาน กว่าจะได้เริ่มทำงานได้ก็คงยืดยาวไปถึงต้นเดือน พ.ย.2555 และก็ไม่รู้ว่าจะทำงานได้มีประสิทธิภาพแค่ไหน เพราะที่ TMAC นี้ ผู้ที่ปฏิบัติงานต้องใช้ความรู้และประสบการณ์ในการทำงานเป็นสำคัญเพราะมันเป็นความรู้เฉพาะด้านเกี่ยวกับทุ่นระเบิด
ที่ TMAC นี้ ผมสังเกตุว่าขาดระบบการจัดการความรู้ขององค์กร จึงเกิดปัญหาที่ว่า "เมื่อกำลังพลเก่ากลับไป ความรู้ก็ติดตัวกำลังพลไปด้วย องค์กรไม่มีความรู้ที่จะให้กำลังพลใหม่นำมาใช้ในการปฏิบัติงานเพื่อต่อยอดต่อไป" กำลังพลที่สับเปลี่ยนกันในแต่ละปี ไม่มีโอกาสถ่ายทอดความรู้ให้กันและกัน เพราะไม่รู้ว่า "ใครจะอยู่ ใครจะไป และใครจะมา"
การทำงานของ TMAC จึงเหมือนกับต้องเริ่มต้นใหม่ทุกปีไป
วันนี้ TMAC เหงียบเหงา แทบไม่ค่อยได้ยินเสียงพูดคุยกันเหมือนเดิม ด้านนอกฟ้าก็ครึ้มทมึน ฝนกำลังจะตก ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหงามากยิ่งขึ้น เพื่อนณรงค์ฤทธิ์ฯ ของผมก็ไม่มาทำงานแล้ว....ผู้หมวดบุญสวน และจ่านพรัตน์ ก็ไม่มาเช่นกัน....
ขอให้โชคดีทุกคน
ถ้ามีโอกาส เราอาจจะได้ทำงานร่วมกันอีก
*******************************
การทำงานของ TMAC จึงเหมือนกับต้องเริ่มต้นใหม่ทุกปีไป
วันนี้ TMAC เหงียบเหงา แทบไม่ค่อยได้ยินเสียงพูดคุยกันเหมือนเดิม ด้านนอกฟ้าก็ครึ้มทมึน ฝนกำลังจะตก ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหงามากยิ่งขึ้น เพื่อนณรงค์ฤทธิ์ฯ ของผมก็ไม่มาทำงานแล้ว....ผู้หมวดบุญสวน และจ่านพรัตน์ ก็ไม่มาเช่นกัน....
 |
| จ.ส.อ.นพรัตน์ บ่อทรัพย์ |
ถ้ามีโอกาส เราอาจจะได้ทำงานร่วมกันอีก
*******************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น