แผ่นดินของใคร

ผมเดินไปไม่มีกี่ก้าว  รอบตัวผมเต็มไปด้วยทหารกัมพูชา  ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นในแผ่นดินของเรา

เมื่อปลายเดือนตุลาคม 2557 หน่วยปฏิบัติการทุ่นระเบิดด้านมนุษยธรรมที่ 1 (นปท.1) ได้จัดกำลังเข้าปฏฺิบัติการค้นหาและเก็บกู้ทุ่นระเบิดตามแนวชายแดนในเขตพื้นที่ จ.สระแก้ว บริเวณ บ.หนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง ขนาดพื้นที่ 150,000 ตร.ม. พบแนวทุ่นระเบิด PMN จำนวนมากกว่า 100 ทุ่น ซึ่งเป็นการค้นหาและแกะรอยเบื้องต้นเท่านั้น แต่จำเป็นต้องหยุดปฏิบัติงาน เพราะทหารกัมพูชาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถืออาวุธเข้ามาแล้วสั่งให้ นปท.1 หยุดทำงาน ทั้งๆ ที่ตรงนั้นคือแผ่นดินไทย

แนวทุ่นระเบิด PMN ที่วางไว้ในเขตแผ่นดินไทย

เมื่อทราบข่าวจากเพื่อนพี่น้อง HDO : นปท.1  ว่ามีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น  ผมและคณะ จึงพยายามหาโอกาสเดินทางไปยังพื้นที่ในทันทีที่ทำได้   ผมเดินทางไปถึงพื้นที่ บ.หนองจาน ในบ่ายวันที่ 2 ธ.ค.2557 (ก่อนที่จะไปบรรยายต่อที่ จ.สุรินทร์ ในวันที่ 3 ธ.ค.2557)  ที่นั้นผมได้พบกับเพื่อนพี่น้อง HDO นปท.1 เกือบทุกคน และที่แปลกใจคือชาวบ้านอีกกว่า 10 คน มารอพบผมเพื่อร้องเรียนปัญหาเรื่องที่ทำกิน  

ทำไร่ทำนามาแต่ครั้งปู่ย่าตายาย

ชาววบ้านร้องเรียนว่า พื้นที่ที่เคยมีทุ่นระเบิดนี้ เคยเป็นที่ทำไร่ทำนามาตั้งแต่สมัยครั้งปู่ย่าตายาย มีเอกสารหลักฐานพร้อมซึ่งออกโดยทางราชการ พอมีสงครามระหว่างเวียดนามกับเขมรแดงก็หยุดทำ แต่พอสงครามเลิก "ทหารเขมรก็อ้างว่าเป็นพื้นที่ของเขา ห้ามเข้าไปทำกิน"  ด้วยเหตุนี้ชาวบ้านจึงมาร้องเรียนขอความช่วยเหลือจากเรา

ชาวบ้านเจ้าของที่ดินมารอร้องเรียนกับผมเรื่องทหารกัมพูชา ไม่ให้เข้าไปทำกิน

ซึ่งพื้นที่ บ.หนองจาน ที่ นปท.1 กำลังเก็บกู้ทุ่นระเบิดอยู่นี้  หากเป็นพื้นที่ปลอดภัยแล้ว ชาวบ้านก็สามารถเข้าไปทำมาหากินได้ แต่เหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น ทหารกัมพูชามาสั่งให้พวกเราหยุดทำ เขาเหล่านั้นบอกว่า "แนวลวดหนาม คือแนวเขตแดนของกัมพูชา" ห้ามล้ำแดนเข้าไปเด็ดขาด

แนวลวดหนามแห่งความอัปยศ    

สมัยก่อนครั้งปู่ยาตายายที่ทำไร่ทำนากันได้ เพราะชาวบ้านไทย-เขมร ในพื้นที่นั้นล้วนเกี่ยวข้องดองกัน รู้กันดีว่า ตรงไหนคือเขตเขมร ตรงไหนคือเขตไทย  พอต่อมาหลังจากการสู้รบของเขมรแดงและเวียดนาม ทางกองกำลังบูรพาจึงสั่งให้มีการขึงแนวรั้วลวดหนาม 5 เส้น เสาทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ความยาวจากไหนถึงไหนไม่ทราบได้ โดยขึงเรียบตามแนวชายแดน (แต่ไม่ติดแนวชายแดน) โดยขึงแนวลวดหนามถัดต่อลงมาจากถนนคึกฤทธิ์ (ถนนศรีเพ็ญในปัจจุบัน) จากคำบอกเล่าของชาวบ้านบอกว่าสร้างไว้ประมาณปี พ.ศ.2530-2531 ก่อนที่จะมีการลาดยางถนนศรีเพ็ญ

ผมไม่ทราบว่าวัตถุประสงค์การสร้างแนวลวดหนาม 5 เส้น ว่าสร้างไว้เพื่ออะไร สร้างไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เขมรแดงเข้ามารุกรานราษฎรไทย หรือ ป้องกันไม่ให้ราษฎรไทย ออกไปทำมาหากินในที่ดินของตัวเอง 

แต่ที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน คือ

ทหารกัมพูชาใช้อ้างสิทธิ์ว่า แนวหลวดหนามนี้แหละคือ เส้นเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา   

ซากเสารั้วลวดหนามสูง 5 เส้น ซึ่งหักพังหมดแล้ว
ส่วนลวดหนามถูกขโมยไปขายตั้งแต่เริ่มสร้าง

ข้ามแนวลวดหนามไม่ได้ 

รู้หรือไม่รู้
ปัญหาพื้นที่อ้างสิทธิ์เหล่านี้ ตลอดแนวชายแดน จ.สระแก้ว มีจำนวนมาก  ถามว่าผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองเรารู้หรือไม่ ผมว่ารู้ แต่ไม่ยอมทำอะไรกันมากกว่า อ้างแต่เรื่องหน้าตาและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ปล่อยให้ทหารตัวเล็กตัวน้อยของทั้งสองประเทศแก้ไขกันเอง แต่ทหารตัวน้อยของกัมพูชาเขาแน่กว่า ถือปืนออกมาขับไล่ทหารไทยและราษฎรไทย ให้ออกจากแผ่นดินไทยได้

ทหารไทยก็ได้แต่รายงาน รอผู้ใหญ่สั่ง
คงรอไปเถอะ รอจนกระทั่งวันหนึ่ง กัมพูชาจะบอกว่า
แนวถนนศรีเพ็ญ คือแนวแบ่งเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา

ผมว่าเรื่องนี้ ต้องเอาจริงเอาจังกันแล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่เริ่มแรกเสียดีกว่า จะมาทะเลาะกันภายหลัง ผมไม่อยากเดินในแผ่นดินไทย แต่มีทหารเขมรมาคอยขับไล่ผม...ได้โปรดเถอะครับ   

ขบวนทหารกัมพูชาเดินตามผม

**********************************

ชาติชยา ศึกษิต : 9 ธ.ค.2557